Kledingketens als H&M, Primark en HEMA vragen steeds vaker je oude kleding bij hen in te leveren om zo te verduurzamen. Je krijgt er korting en karmapunten voor terug. Maar is het wel zo groen en eerlijk? ‘Ethisch recyclen bestaat niet.’
De kledingindustrie staat niet bekend om haar zuinigheid. In de wereld van de kledingrecycling zingt zelfs al jaren een droevig stemmend cijfer rond: wereldwijd zou amper 1 procent van de textiel worden gerecycled. Daar staat tegenover dat er jaarlijks zo’n 54 miljoen ton textiel geproduceerd wordt, waarvan maar liefst driekwart onverkocht wordt weggegooid. En de kleding díe wordt verkocht, wordt maar een handvol keren gedragen (de schattingen lopen uiteen).
De Europese Unie wil een einde maken aan die verspilling en aan de ‘fast fashion’: de Europese Commissie publiceerde eenstrategievoor het verduurzamen van de textielindustrie. Op papier is het te doen: in een ideale wereld kunnen we jaren door met de textiel die we al hebben en wordt versleten kledij gerecycled tot nieuwe producten. Maar voordat we kunnen spreken van het begin van een circulaire textielindustrie, zullen we toch echt aan het recyclen moeten slaan. En daarvoor moet gebruikte textiel eerst op grote schaal worden ingezameld.
Dode huisdieren tussen de kleding Die inzameling gebeurt bijvoorbeeld bij het Tilburgse textielrecyclingbedrijf Wolkat. Dat haalde vorig jaar een grote nieuwe klant binnen: de HEMA. Behalve kleren uit kledingcontainers komen in Tilburg ook afdankertjes binnen die rechtstreeks afkomstig zijn uit HEMA’s nieuwe ‘take-backprogramma’s’: in 24 filialen kun je sinds kort je oude textiel inleveren in ruil voor een kortingsbon. Het maakt daarbij niet uit of het om HEMA-producten gaat of niet. De bedoeling is dat daar op termijn gerecyclede en toch ‘gloednieuwe’ HEMA interieurproducten uit voortkomen. Maar daarvoor is er nog veel werk aan de kledingwinkel.
